eenzame opsluiting: het cellulaire systeem
Eenzame opsluiting in Nederland
Deze ideeën waaien over naar Nederland. Ook hier gaan mensen denken dat misdadigers beter eenzaam opgesloten kunnen worden. Anderen vragen zich af of dat wel zo verstandig is; de hele dag alleen in je cel. Zou je daar niet gek van worden?
In 1850 wordt in Amsterdam aan de Weteringschans een nieuwe gevangenis gebouwd met allemaal aparte cellen in plaats van grote zalen.
De koepelgevangenis
Na een tijd wordt het systeem van het eenzaam opsluiten overal ingevoerd. Met een sjiek woord heet dat 'cellulair systeem'. Er moeten overal nieuwe gevangenissen gebouwd worden. Speciaal voor het cellulaire systeem komen er koepelgevangenissen. Deze gevangenis is cirkelvormig, met allemaal cellen rondom. Vanuit het midden kan de bewaker alle cellen zien. Er staan koepelgevangenissen in Arnhem, Haarlem en Breda. Ze zijn tot 2015 gebruikt.
De celkap
De eerste cellulair opgesloten gevangenen doen alles alleen. Bewaarders mogen niet tegen hen praten. Een gedetineerde heeft zelden contact met de buitenwereld. Hij mag één brief per week schrijven of ontvangen. Bezoek ontvangen mag maar één keer in de maand, en dan altijd met een bewaarder erbij. Buiten de cel krijgen de gevangenen een celkap op, een soort masker met twee gaten voor de ogen. Op die manier kunnen ze elkaars gezicht niet zien. Zelfs in de kerk wordt hun hoofd in een soort kijkluikje opgesloten, zodat ze alleen naar het altaar kunnen kijken en niet naar elkaar.
